Strip-tease se deshabille

Le programme qui vous déshabille

'Striptease' werd in 1985 opgestart door Jean Libon en Marco Lamensch. Ze wilden af van het klassieke documentaire format met zijn belerende commentaar en talking heads. Wat zij voor oog hadden, waren korte reportages die volop gebruik maakten van de kracht van de beeldtaal, zonder commentaar, duiding of inleiding. De beelden moesten voor zichzelf spreken. Elke aflevering van Striptease bevatte vier reportages van 12 à 15 minuten. Dat hield de aandacht van de kijkers op scherp en wekte nieuwsgierigheid naar het vervolg van het programma.

Ook wat de onderwerpen betreft, werden duidelijke keuzes gemaakt. 'Striptease' ging het niet zoeken in het verre buitenland, maar in de buurt, bij mensen en toestanden die we kennen, die we herkennen. Alledaagse dingen als relaties, familieverbanden, werk en werkloosheid, mensen met dromen en ambities. In de stad, op het platteland, in Wallonië en Brussel, maar opmerkelijk vaak ook in Vlaanderen. Daarvoor deden Libon en Lamentsch onder meer een beroep op een aantal jonge Vlaamse reporters, zoals Peter Boeckx, Luckas Vander Taelen en Karl Martens.